ಭಾವವೂ ತಾಯಿಯೇ

ನಾನತ್ತರೆ ಆಕೆ ನಗಳು
ನಾ ನಕ್ಕರೂ ಆಕೆ ನಗಳು
ನಾನ್ ಕೇಳುವೆ 'ಏನವ್ವ ಕೊರಗು?'
ನಾನಿಲ್ಲವೆ ನಿನ್ನ ಕುಡಿ
ಆಕೆ ಎನ್ನುವಳು  'ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳೋ ನನ್ನ'

ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲಿ ಧಾರಾಕಾರ ನೀರು
ಚಿಂತೆ ಬೇಡವ್ವ ನಿನಗೆ
ನಿನ್ನ ಕುಡಿಯಲ್ಲವೇ ನಾನು
ಹೇಳಿ ಮಾಡಿಸಬೇಕೇ ಇದನು
ಬಿಡು ಬಿಡೆಂದು ಅವ್ವನ ಸಂತೈಸಿ

ಬೀದಿಗಿಳಿದು ಅವಳಿದ್ದ
ಹಟ್ಟಿದಾರದಂಗಳೆಲ್ಲಾ ತಡಕಿದೆ,
ಸಿಕ್ಕ ಸಿಕ್ಕವರಲ್ಲಿ ಕೂಗಿ  ಕೂಗಿ
ಪ್ರಲಾಪಿಸಿದೆ, ನಿಮ್ಮನ್ನು ಎತ್ತಿ ಆಡಿಸಿದವಳಿವಳು
ಮರೆಯದಿರೆಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದೆ

ಅವರಿಗೇನು ಅಡ್ಡಿಯೋ
ಕೆಲವರು ಹಣದ ಹೊಳೆಯೊಳಗೆ ತೇಲುತ್ತಿದ್ದರು
ಕೆಲವರು ಮದದ ಗೋಡೆಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡಿದ್ದರು
ನಾನು ಅವಲತ್ತಿದ್ದು ಅವರ ಕಿವಿಗೆ
ತಾಗಿರುವುದು ಅನುಮಾನವೇ

ಕೆಲವರು ನನ್ನ ದಾರಿಗಾರರು
ಸಿಕ್ಕಿದರು, ನಾನು ಕುಣಿದಾಡಿದೆ
ಆದರೆ ಬಡತನ ಅವರಿಗೆ ಇನ್ನಿಲ್ಲದಂತೆ
ಒಳಗೊಳಗೇ ಇರಿಯುತ್ತಿತ್ತು
ಬದುಕೇ ದುರ್ಭರವಾಗುತ್ತಿತ್ತು

ಯಾರಾದರೂ ಉಳಿಸಿರೆಂದು ಕೈ
ಕಾಲು ಕಟ್ಟಿ  ಬೇಡಲು ನೆರೆ ಮನೆಯವರು
ಆಡಿಕೊಂಡು ನಕ್ಕರೆ
ಎನ್ನುವ ಭೀತಿ ಆಂತರ್ಯವನ್ನು ಸುಡುತ್ತಿತ್ತು
ನೋಡಲಾರೆ ಈ ಪರಿಯ

ಆಕೆಯ ಸೊರಗುವಿಕೆ ಏರುತ್ತ
ಸಾಗಿತು, ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಭಾರ
ತೀವ್ರವಾಯಿತು. ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆಯೇ
ಕೊನೆಯಾಗುವ ಕಥೆಯೊಂದನ್ನು
ನಾನ್ ತಡೆಯಲೇಬೇಕೆಂದು

ಪಣವಾಯಿತು, ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದಕ್ಕೆ
ಕಚ್ಚೆ ಕಟ್ಟಿ ನಿಂತಿದ್ದು ಆಯಿತು
ಆ ಭಾವಕ್ಕೆ ನಾ ಮೋಸ ಮಾಡಲಾರೆ
ಆ ಭಾವಕ್ಕೆ ಕೇಡೆಣಿಸಲಾರೆ
ಭಾವವೂ ತಾಯಿಯಲ್ಲವೇ!?